Біяграфія Іны Макаравай - складаны драматычны характар

Іна Уладзіміраўна Макарава - ураджэнка невялікага гарадка Тайга ў Кемераўскай вобласці, дата нараджэння актрысы - 1926/07/28 г. Неўзабаве пасля нараджэння дачкі сям'я актрысы пераехала ў Новасібірск, дзе яе бацькі сталі працаваць у Тэатры юнага гледача. Мама была загадчыцы літаратурнай часткі, а тата - дыктарам. Бацька Іны Макаравай памёр ва ўзросце 34 гадоў. Мама актрысы перайшла на працу ў знакаміты тэатр «Чырвоны факел». Біяграфія Іны Макаравай пачынаецца гэтак жа, як і ў большасці вядомых артыстаў: ужо ў раннім дзяцінстве яна дае ўяўленні сваякам, а ў школе гуляе ў драмгуртку. Першая роля - без слоў, жонка папа ў пушкінскай казцы аб балды. Далей з'явіліся іншыя ролі і першыя поспехі юнай Іны.

біяграфія Іны Макаравай

Біяграфія Іны Макаравай неаддзельная ад Вялікай Айчыннай Вайны. Яна пачалася, калі акторцы было ўсяго пятнаццаць гадоў. Менавіта ў гэты час дзяўчына разумее, што быць актрысай - яе лёс. Яна ездзіць у складзе драматычнага гуртка з уяўленнямі па шпіталях.

Падчас вайны знакаміты ВГІК быў эвакуіраваны ў Алма-Ату, і ў 1943 годзе абвяшчаецца новы набор на факультэты. Іна як раз скончыла школу і вырашыла разам з сяброўкай паступаць туды. Жадаючых аказалася вельмі шмат, і камісія зрабіла папярэдняе праслухоўванне, якое Макарава паспяхова прайшла, як і экзамены. Вучылася яна ўжо ў сталіцы, куды вярнуўся інстытут.

Біяграфія актрысы Іны Макаравай немагчымая без яе першай ролі ў кіно - Любові Шаўцовай ў кінастужцы «Маладая гвардыя». Яна адыграла яе, вучачыся на трэцім курсе ВДІКа, дзе яе заўважыў рэжысёр фільма Герасімаў і сам аўтар творы А. Фадзееў.

Цудоўна згуляўшы ролю Любкі, яна палюбілася мільёнам гледачоў і атрымала ў 1949 годзе Сталінскую прэмію першай ступені.

Гэты фільм стаў знакавым у жыцці актрысы яшчэ і таму, што тут яна сустрэла Сяргея Бандарчука, які стаў яе мужам. Ён быў старэйшы за яе на 6 гадоў і вучыўся ў Вгiке, вярнуўшыся з фронту. Іна Макарава доўга не згаджалася на шлюб, і свае адносіны яны ўзаконілі ўжо пасля нараджэння дачкі Наташы ў 1950 годзе. Іх дачка таксама стала вядомай актрысай, згуляўшы ў фільмах «Зорка чароўнага шчасця», які атрымаў ўсеагульнае прызнанне «Салярысе», а таксама ў іншых кінастужках.

Іна Макарава біяграфія

Скончыла ВГІК Макарава ў 1948 годзе. Да таго часу дзякуючы ролі ў "маладой гвардыі" яна была сапраўднай зоркай. Тэатру акторка аддала перавагу кіно. У 1951 году біяграфія Іны Макаравай папоўнілася новай знакавай роляй у фільме Герасімава «Сельскі лекар», дзе яна выканала ролю маладога медыка Таццяны Казаковай, якая працуе ў сяле пасля выпуску з інстытута.

Далей біяграфія Іны Макаравай стала папаўняцца новымі і новымі карцінамі:

драма Усевалада Пудоўкіна «Вяртанне Васіля Бортнікава»;
дэтэктыў Язэпа Хейфіца «Справа Румянцава»;
меладрама Аляксандра Зархи «Вышыня».

Згуляўшы ў апошняй карціне галоўную ролю - дзяўчыну Кацю, яна стала мегазоркай. Яе гераіня знаходзіць новы шлях у жыцці і сваё каханне - мантажніка Мікалая Пчаляра, якога бліскуча згуляў Мікалай Рыбнікаў. Песня з гэтай карціны "Не качагары мы, не цясляры» стала хітом 50-х гадоў. Атрымаў фільм і міжнароднае прызнанне: ў 1957 г. на дзесятым Міжнародным кінафестывалі, які праходзіў у Карлавых Варах, ён атрымаў галоўную прэмію цырымоніі - статуэтку «Хрустальны глобус».

Пражыўшы 10 гадоў з Сяргеем Бандарчуком, актрыса рассталася з ім перад ад'ездам на здымкі фільма Язэпа Хейфіца «Дарагі мой чалавек», дзе згуляла геолага Вару.

Па словах актрысы, ініцыятарам растання была яна. Працяглыя расстання з мужам з-за здымак, увага да яго іншых жанчын, пакуль яе не было дома, - усё гэта адыграла сваю немалаважную ролю ў іх разводзе.

Іна Макарава, біяграфія якой папоўнілася яшчэ шматлікімі выдатнымі ролямі ў кіно, з гадамі толькі развівала свой незвычайны талент і мудры гумар:

Надзя ў культавай камедыі Юрыя Чулюкина «Дзяўчаты»;
камедыя К. Воінава «Жаніцьба Бальзамiнова»;
Дуся ў меладраме Паўла Любімава «Жанчыны»;
драма Льва Кулиджанова «Злачынства і пакаранне»;
Марыя Салаўёва ў меладраме Мікалая Маскаленка «Рускае поле»;
Іна Кавалёва ў карціне Мікалая Розанцева «Яшчэ не вечар»;
Ганна Паўлаўна ў киноальманахе «Пашахонскі даўніна»;
ролю Ларысы ў драме Андрэя Малюкова «Безответная любовь», дзе акторка была яшчэ і сааўтарам сцэнарыя.