Акцёр Сяргей Бехтерев: біяграфія, ролі, фільмы

Калегі па цэху называлі яго чалавекам з няпростым лёсам. Вядомы акцёр Сяргей Бехтерев адбыўся ў прафесіі і быў у ёй запатрабаваны. Яго талент шматгранны, таму яму былі падуладныя самыя разнапланавыя вобразы. За гэта ён быў уганараваны званнем заслужанага артыста Расіі,

біяграфічная даведка

Сяргей Бехтерев, біяграфія якога на першы погляд можа здацца нічым не характэрнай, з'яўляецца выхадцам горада Петрапаўлаўска-Камчацкага. Нарадзіўся ён 19 мая 1958 года.

Нельга сказаць, што яго дзяцінства было бясхмарным і вясёлкавым: маці рана пайшла з жыцця, а бацька пакінуў сям'ю яшчэ да яе смерці і ажаніўся паўторна. Цяжар выхавання хлопчыка лягло на плечы бабулі, якая і акружыла яго клопатам. Разам з тым бацька Сяргея Бехцерава спрабаваў падтрымліваць з ім сувязь, ды і з мачахай хлопчык з часам знайшоў агульную мову.

Відэа: серыял ВОЛЬГА. Акцёры і ролі серыяла Вольга

Любоў да вялікага мастацтву ў акцёра паўстала яшчэ ў раннім дзяцінстве. Сяргей Бехтерев казаў, што, калі яму было 4 гады ад роду, ён хацеў прымерыць на сябе вобразы двух яркіх і харызматычных правадыроў: Леніна і Гітлера. Праз сем гадоў яму пашчасціла зняцца ў кіно: ён прыняў удзел у фільме рэжысёра Леаніда Макарычева «Дзіўны заклад». Пасля гэтага ён вырашыў назаўсёды звязаць сваё жыццё з сваё мастацтва.

Навучанне акцёрскаму майстэрству

У 1979 годзе малады чалавек становіцца прафесійным акцёрам, атрымаўшы дыплом ЛГИТМиКа (цяпер Санкт-Пецярбургская дзяржаўная акадэмія тэатральнага мастацтва). Азам пераўвасаблення яго вучылі ў майстэрні Аркадзя Кацмана і Льва Додзіна.

Пасля заканчэння ВНУ ён трапляе ў трупу Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага малога драматычнага тэатра (тэатр Еўропы), дзе і зайграе свае лепшыя ролі. Праз некаторы час ён стане працаваць у якасці акцёра ў ТО «Арт-Піцер».

тэатральныя работы

Выпрабавальным шарам на тэатральнай сцэне стала роля паручніка Веткіна ў спектаклі «Спадары афіцэры" (1980). Затым рушыў услед бліскучы вобраз бацькі Гуськова ў пастаноўцы «Жыві і памятай» па Распуціну. Паступова глядач пачаў звяртаць увагу на талент маладога акцёра. Асабліва тэатралы адзначылі ролю Рыгора, філігранна выкананую Бехтеревым ў спектаклі Льва Додзіна «Дом». Акцёр зрываў бурныя апладысменты. Сяргей Бехтерев ператвараецца ў вядомага акцёра. Яго з задавальненнем сцвярджаюць на ролі ў класічных пастаноўках: «Чайка», «Бесы», «Уладар мух». Яго майстэрня праца ў пастаноўцы Ф. Абрамава «Браты і сёстры» ў 1986 годзе удастоілася Дзяржаўнай прэміі СССР.

Ён бліскуча пераўвасобіўся ў вобраз ўпаўнаважанага Ганічава. Артыст Сяргей Бехтерев змог адлюстраваць свайго героя максімальна дакладна: воўчы ашчэр, жалезныя зубы, запаленне свядомасці - гэтакае спалучэнне ката і святога. Ганічаў адымае апошняе ў бедных сем'яў, а яго дзеці церпяць ад курынай слепаты. Наогул, гуляць было што, і акцёр бліскуча справіўся з пастаўленай задачай.

Як ужо падкрэслівалася, шматграннасць таленту Сяргея Станіслававіча была ў наяўнасці. Ён гуляў і камедыйныя (малады пастух у шэкспіраўскай «Зімовай казцы»), і драматычныя ролі (Гаеў ў чэхаўскім «Вішнёвым садзе»). Атрымоўваліся яму і вобразы казачных герояў (Гаспадар у «Зорнага хлопчыка» па О. Уайльд). Ён нават гуляў на сцэне жанчын (прастытутка ў «Раберта Зукко» Кольтеса).

У 2003 годзе выпускнік ЛГИТМиКа ў партнёрстве з Вольгай Абухоўскі ставіць пастаноўку «Вацлаў Ніжынскі. Ажаніцца з Богам ».

Варта адзначыць, што Сяргей Бехтерев, ролі якога былі запамінальнымі для гледача, часам наракаў на тое, што яго родны храм Мельпамены, у якім ён служыў доўгі час, не можа паспрыяць у вырашэнні набалелага кватэрнага пытання.

Нават пасля таго, як ён сышоў з тэатра Еўропы, ён не меў уласнага кута, блукаючы па сябрам і знаёмым. Сяргей Бехтерев, акцёр, якога ведала ўся краіна, нават перыядычна жыў у сваёй мачахі.

Працы ў кіно

Выпускнік ЛГИТМиКа большую частку творчага часу прысвячаў служэнню ў тэатры, але часам здымаўся ён і ў фільмах. І на ніве кінематографа ён таксама набыў славу і поспех. Сяргей Бехтерев, фільмы з удзелам якога ўвайшлі ў залаты фонд савецкага кіно, быў любім і вядомы публікай. Адкрыў акцёра вядомы рэжысёр Дзмітрый Святазараў, які змог пад маскай «трывіяльнага інтэлігента» разглядзець сапраўдны самародак. Гэта ён без асаблівых роздумаў зацвердзіў акцёра на ролю чалавека з абмежаванымі магчымасцямі, які з'яўляецца геніем і злыднем ў адной асобе. Фільм называўся «Арыфметыка забойства», і за ўдзел у ім Сяргей Бехтерев атрымаў ўзнагароду за лепшую мужчынскую ролю на Міжнародным кінафестывалі, які праходзіў у 1993 годзе ў Валансьене.

Відэа: Загінуў акцёр Сяргей Крупенников

Варта адзначыць яго працы ў такіх папулярных кінакарцінах, як «Жыццё Кліма Самгина» (Сцяпан Тамілін), «Бландзінка за вуглом» (Нервовы пакупнік), «Сабачае сэрца» (Медыум).

Не адмаўляўся Бехтерев і ад удзелу ў тэлесерыялах. Вось некаторыя з іх: «Дыверсант. Канец вайны »,« Бандыцкі Пецярбург »,« Агент нацыянальнай бяспекі ».

Праца на тэлебачанні і радыё

Акцёр шмат часу праводзіў на тэлебачанні, удзельнічаючы ў цыклах перадач «Студыя-Ф», «Баярскі двор», «Маленькі спектакль». Больш за дваццаць гадоў Сяргей Станіслававіч працаваў на радыё, чытаючы слухачам паэзію і прозу.

Асабістае жыццё

Ці была ў Бехцерава сям'я? Так, ён быў жанаты на жанчыне, якая прафесійна займалася выяўленчым мастацтвам.

Відэа: Сяргей Бодров малодшы - Я не буду акцёрам

Потым іх шлюб распаўся. Таксама ў Сяргея Станіслававіча быў прыёмны сын, якога яму пакінула былая жонка. Затым ён пераехаў жыць у Іспанію.

Відэа: Крымінальная зорка (фільм пра Сяргея Шевкуненко)

Апошнія гады жыцця

На заключным адрэзку жыцця акцёр наракаў на тое, у якіх цяжкіх з матэрыяльнага пункта гледжання ўмовах вымушаныя жыць яго суайчыннікі. Ён таксама быў расчараваны тым, што ў сучасных рэаліях тэатр не ў стане забяспечыць жыллём сваіх акцёраў. Бехтерев часта згадваў, што адчувае недахоп у сродках: грошай не хапае нават на падтрыманне ўласнага здароўя, якое з гадамі лепш не становіцца. «Мяне двойчы выцягвалі з таго свету. Гасподзь мяне не прымае, значыць, я яшчэ недастаткова зрабіў на гэтай зямлі », - заяўляў акцёр.

Сяргей Станіслававіч памёр 13 лістапада 2008 года пасля працяглай хваробы, ад якой ён лячыўся ў адной з клінік Паўночнай сталіцы. Яго пахавалі на валкавыскім могілках Санкт-Пецярбурга.